ضرورت استفاده از تصویربرداری سه بعدی در ایمپلنت

استفاده از روش های سه بعدی در تعیین محل ایمپلنت

در درمان های ایمپلنت دندان، اولین گام بررسی وضعیت ارتفاع، ضخامت و تراکم استخوانی فک بیمار و نیز میزان هماهنگی پروتز نهایی با مسیر ایمپلنت است. با توجه به وجود عروق مختلف و اعصاب از استخوان فک، ضروری است برای کاهش احتمال  آسیب های بعدی، مسیر این اجزای حیاتی به دقت مشخص گردد. همین مساله اهمیت تصویربرداری پیش از انجام ایمپلنت را نشان می دهد.

روش های تصویر برداری در ایمپلنتولوی

تا مدتها تصویربرداری در حرفه دندانپزشکی منحصر به رادیوگرافی بود. روش های رادیو گرافی در انجام ایمپلنت دارای ضعف های عمده ای نظیر دوبعدی بودن، می باشد. بنابراین روش توموگرافی روش جدیدی بود که برای جبران ضعف های رادیوگرافی پا به عرصه گذاشت. توموگرافی یکی از انواع روش های رادیوگرافی می باشد که در هر بار تصویر برداری تنها قادر به تصویربرداری قسمت کوچکی از عرض فک می باشد که همین مساله باعث ضعف آن در درمان های بیش از یک ایمپلنت می شد.و نیز یکی دیگر از ضعف های توموگرافی این است که امکان تخمین تراکم استخوان در آن وجود ندارد. روش توموگرافی عادی نیز با روش توموگرفی کامپیوتری یا ct -scan جایگزین شد.

که در آن از حس گرهای اشعه ایکس استفاده می شود.

از دهه 2000 تصویربرداری ایمپلنت با کاربرد نسل جدیدی از دستگاههای توموگرفی کامپیوتری دچار تحول شد. علاوه بر آن روش های تصویربرداری دیگری که سه بعدی می باشند و در آنها از اشعه ایکس استفاده نمی شود نیز وجود دارند. مانند روش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی و اولترا سونوگرافی.

در درمان های ایمپلنت مناسبترین تکنیک های تصویربرداری عمدتا مبتنی بر اشعه ایکس هستند. به طور کلی این روشها در دو دسته کلی قرار می گیرند :

• روش های رادیوگرافیک ساده
• روش های توموگرافیک

در مقاله ای با عنوان "تصویربرداری در دندانپزشکی ایمپلنت، ضرورت استفاده از روش‌های چند بعدی برای تعیین محل ایمپلنت" که در مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به چاپ رسیده است، اینگونه نتیجه گیری می شود که در درمان های ایمپلنت با توجه به وجود برجستگی و فرورفتگی استخوانی، تراکم های متفاوت استخوان حتی در یک بخش از استخوان، و نیز وجود عروق ها و اعصاب مختلف در استخوان ، برای تعیین بهترین محل جای گذاری ایمپلنت نباید تنها به روش های ساده تصویربرداری مانند رادیوگرافی پری اپیکال و یا حتی پانورامیک اکتفا کرد.

همچنین در نظر گرفتن مسایلی مانند فاصله بین دو فک، فشارهای وارده براستخوان و نیز ایمپلنت، ترمیم استخوان پیش یا بعد از ایمپلنت، در نظر گرفتن زیبایی و ایجاد شباهت ایمپلنت دندان به دندان های طبیعی، تعیین مناسب و صحیح محل جای گرفتن ایمپلنت دندان را ضروری می سازد.

برای دریافت متن کامل مقاله به لینک زیر مراجعه کنید.

http://jdm.tums.ac.ir/article-1-148-fa.html&sw=%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%BE%D9%84%D9%86%D8%AA